مرمت یکی از بزرگترین آتشکده های عصر ساسانی
گفتنی است :آتش گاه یا آتشکده محل نگهداری آتش و مکان تشریفات مذهبی عمومی و نیایش بوده است. پیش از ساسانیان در زمان هخامنشیان آتش در فضای آزاد و بر روی سکوهای بلند مشتعل می شد. پس از تدوین و تنظیم شرایع مذهب زردشت در قرن چهارم میلادی و پیشرفت و توسعه آیین مزبور و بنا به شریعت این مذهب که مقرر می داشت نور آفتاب نباید به آتش بتابد، این شعله مقدس و مورد احترام بشر اولیه در زمان ساسانی زیر سایبانی قرار گرفت که آن را به شکل چهار در که معمولا درهای آن بر طبق جهات اربعه تنظیم شده بود و به نام چهار طاقی معروف است، می ساختند و هنگام نیایش آتش ، پیروان آیین زردشت می توانستند آن را طواف و بدون نزدیک شدن به آتش آن را مشاهده کنند. شکل آتشکده ها بر طبق آنچه از زمان ماد به ما رسیده تا زمان ساسانیان مختصر تفاوتی کرده است ولی عموما به صورت چهار طاقی ساده و یا بزرگتر و مهم تر و دارای دالان طوافی در اطراف چهار طاق بودند.
این بنا(آتشکده جره) توسط مهر نرسه وزیر بزرگ و مقتدر بهرام پنجم ،پادشاه ساسانی در بخش جره و بالاده و در فاصله 55 کیلومتری کازرون در مسیر جاده کازرون به فراشبند ساخته شده است .
آتشگاه جره ، چهار طاق بزرگی است که هر ضلع آن بیش از 14 متر طول دارد. این آتشگاه در قله یک بلندی مشرف به رودخانه جره قرار گرفته است. بر این بلندی بقایای متعدد ساختمانهایی وجود دارد که نشان می دهد این جا محل شهری قدیمی بوده است. آتشگاه بر لبه پرتگاهی ﮋرف بنا شده تا بتوان آن را از تمام منطقه و از هر دو شعبه دره مشاهده کرد.این بنا حصاری نداشته بلکه فقط در سمت شمال غربی آن و در قسمت پایین تپه دماغه مانندی که چهار طاق بر فراز آن قرار گرفته ردیفی از بناهای متعلق به آتشکده مانند اتاق آتش ، انبارهای گوناگون و محل اقامت راهبان به چشم می خورد.مصالح این چهار طاقی از ملاط و سنگ تشکیل شده است.
بخش جره _ بالاده در میان دنباله های کم ارتفاع سلسله جبال زاگرس قرار گرفته که شاخه ای از این رشته کوه در شرق فامور از کوهمره سرخی و کوهمره نودان و شاخه ای دیگر از این رشته کوه دشت سر مشهد را از منطقه ی دشتستان بوشهر تفکیک می نماید . این منطقه از نظر اقلیمی متنوع و حاصلخیز و با وسعت 1570 کیلو متر مربع یکی از بخش های مهم شهرستان کازرون است.
